Τό καρναβάλι γιορτάζει πάνω ἀπ’ ὅλα τόν ἐρχομό τοῦ νέου – τοῦ νέου χρόνου, τῆς νέας ἄνοιξης, τῆς νέας ζωῆς: τό χορτάρι πού ξεφυτρώνει ἀπό τό χῶμα, τό κλαδάκι που ξεπετιέται ἀπό τον ξερό κορμό, τό καινούργιο πού ἐμφανίζεται στόν κόσμο, τό Ἄλλο πού ἀναβρύζει ἀπό τό Ἴδιο.
Καί μέ τον τρόπο αὐτό, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι κάθε πολιτισμός χρειάζεται πάντα νά ἀναβαπτίζεται στή φύση πού τόν γέννησε· ὅτι τό πνεῦμα μας δέν μπορεῖ νά ζήσει χωρίς τό σῶμα πού το τρέφει· καί ὅτι καμία ἐξουσία δέν μπορεῖ ἀτιμώρητα νά ἀποκοπεῖ ἀπό τόν λαό πού τή θεμελιώνει.