Γιάννης Κιουρτσάκης
“Αυτά που γράφω, αυτό που είμαι
μόνο εσύ μπορείς να τα ολοκληρώσεις, αναγνώστη”
Ο Γιάννης Κιουρτσάκης γεννήθηκε το 1941 στην Αθήνα. Σπούδασε και έζησε στο Παρίσι. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Από τη δεκαετία του 1970, χτίζει ένα έργο εν προόδῳ που έχει περάσει από τρία στάδια:
Α. Μελέτες για τον νεοελληνικό πολιτισμό, την προφορική παράδοση και τη λαϊκή δημιουργία. Εδώ εντάσσονται τα έργα:
Ελληνισμός και Δύση στο στοχασμό του Σεφέρη, Κέδρος, 1979, γ´ έκδοση 2014. , Προφορική παράδοση και ομαδική δημιουργία. Το παράδειγμα του Καραγκιόζη, Κέδρος 1983, δ´ έκδοση 2008., Καρναβάλι και Καραγκιόζης. Οι ρίζες και οι μεταμορφώσεις του λαϊκού γέλιου, Κέδρος 1985, στ´ έκδοση 2015.
Β. Μια μυθιστορηματική τριλογία με γενικό τίτλο Το ίδιο και το Άλλο:
α) Σαν μυθιστόρημα, Κέδρος 1995, ζ´ έκδοση 2010., β) Εμείς οι Άλλοι, Κέδρος 2000, γ´ έκδοση 2010., γ. Το βιβλίο του έργου και του χρόνου, Κέδρος 2007., Το Σαν μυθιστόρημα, κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη (2023).
ΝΕΟ
Όταν όλα κρέμονται από μια κλωστή.
Λογοτεχνικό ΔοκίμιοΣτήν αὐγή μιᾶς νέας χιλιετίας ὁ κόσμος μας δείχνει ξανά τό τραγικό του πρόσωπο. Κατάρρευση τοῦ «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ». Δίδυμοι Πύργοι. Παγκόσμια κυριαρχία ἑνός ἀνεξέλεγκτου καπιταλισμοῦ. Οἰκονομικές κρίσεις. Τρομοκρατία. Οἰκολογική καταστροφή… Πῶς ἔφτασε ἐδῶ ὁ κόσμος πού τόσα ὑποσχόταν; Μήπως οἱ κρίσεις πού μᾶς δέρνουν εἶναι μία καί μοναδική, πού ἀπορρέει ἀπό τήν ὕβρη τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή ὅλων μας – μιά κρίση ἀνθρωπολογική; Αὐτό τό ἐρώτημα βασανίζει τόν συγγραφέα, καθώς περιπλανιέται στίς πολιτεῖες τοῦ κόσμου μας, βλέποντας τόν ἄνθρωπο νά μεταλλάσσεται σέ μηχανή, τόν πολίτη σέ καταναλωτή, τόν ταξιδιώτη σέ τουρίστα, τόν μετανάστη σέ πρόσφυγα… Πῶς νά μήν ἀποδυναμώνονται οἱ δημοκρατικές ἀξίες εἰς ὄφελος αὐταρχικῶν καθεστώτων; Τό ἀνά χεῖρας βιβλίο δέν ὑποστηρίζει κάποια ἰδεολογία οὔτε προτείνει λύσεις. Ὅσα θά διαβάσετε ἐδῶ εἶναι ἕνα ἀτελές ψηφιδωτό κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κατακερματισμένου κόσμου μας, γιά τόν ὁποῖο καμία ὁριστική κρίση δέν εἶναι θεμιτή. Τίποτε περισσότερο ἀπό μιά πρόσκληση σέ διάλογο στούς καιρούς τῶν παράλληλων μονολόγων: ἕνα γράμμα πού ὁ συγγραφέας ἀπευθύνει σέ κάθε ἀναγνώστη, περιμένοντας ἀπό ἐκεῖνον νά τό συζητήσει, νά τό κρίνει, νά τό ἀντικρούσει καί προπαντός νά τό ὁλοκληρώσει. Τό ζητούμενο: μιά συλλογική δημιουργία πού ἴσως μᾶς βοηθήσει νά συναισθανθοῦμε βαθύτερα ἀπό ποῦ ἐρχόμαστε, ποῦ βρισκόμαστε καί ποῦ πᾶμε, γιά νά ζήσουμε μιά ζωή πιό ἄξια νά βιωθεῖ.
Γ. Κ.
